Buitengebied, Camping 't Hölterveld 2011

2.1 De landschappelijke aspecten

Het landschap van de gemeente Berkelland is op grofweg op te delen in drie gebieden met elk hun eigen kenmerken en landschappelijke waarden, te weten:

• in het oosten het glooiende landschap op het plateau;
• in het westen het dorp Ruurlo op het plat;
• en daartussen een gebied met grote en kleine “eilanden” in het nat.

Het plangebied bevindt zich op het zogenoemde “plateau”. Het zuidwestelijk deel van dit plateau wordt gekenmerkt door een relatieve grootschaligheid, met name in het glooiende dal van de Hupselse beek en in de heideontginningen van het Eibergse Veld. Het overige deel van het plateau is een stuk kleinschaliger en kent een afwisseling van bos, weilanden, bouwlanden en een grote dichtheid aan uitgestrooide boerderijen. De Berkel komt hier het land in en verandert van een slingerend riviertje in een strak ingekaderde waterloop die wisselend door open beekdalachtige ruimtes stroomt en door hoger liggende kleinschaligere dekzandruggen. Tegenover Eibergen is een laatste meander van de Berkel te vinden. In de loop de jaren is de schaal van het landschap aanzienlijk veranderd. Onderstaande historische kaart geeft de situatie weer rond het jaar 1900. Duidelijk waarneembaar op deze historische kaart is de nog meanderende Berkel.

Figuur 2.1 Historische kaart omgeving Eibergen rond 1900 (Bron: KICH)

Wanneer bovenstaand kaartbeeld vergeleken wordt met de huidige situatie valt op hoezeer de schaal van het landschap is veranderd. Oude ontginningen zijn meer open geworden. De fijnkorrelige, kleinschalige structuur van het landschap die zo typisch was, heeft plaatsgemaakt voor meer grofkorrelige en grootschalige structuren. Tegelijkertijd zijn gebieden die vroeger open waren, zoals de woeste gronden, in de loop der tijd dichter geworden. In de laatste jaren is er weer aandacht voor de fijnere structuren, omdat leefbaarheid en beleefbaarheid steeds belangrijker worden.